به عنوان مثال داروهای ناپروکسن و ایبوپروفن که می توانند: التهاب را کاهش دهند.
التهاب بافت ریه و آسیب وارده بر قفسه سینه باعث می‌شوند که تنفس برای افراد مبتلا به مریضی لوپوس کاری دشوار باشد. این افراد از تنگی نفس رنج می‌برند.
چندین عامل در رشد لوپوس تاثیر دارند که به آن ها اشاره می کنیم:
عوارض جانبی بلیموماب حالت تهوع، اسهال و عفونت است. مصرف این دارو به ندرت باعث بدتر شدن افسردگی می‌شود.
آزمایش مثبت برای وجود آنتی بادی‌ها تولید شده توسط سیستم ایمنی بدن بیمار، نشان دهنده یک سیستم ایمنی تحریک شده است.
در حال حاضر هیچ راه درمان قطعی برای لوپوس وجود ندارد؛ اما افراد با کنترل علائم و دوران عود بیماری با تغییر سبک زندگی و مصرف دارو، می توانند این شرایط را کنترل کنند.
علاوه بر این، بعضی از داروهای تیروئید، آنتی بیوتیک ها، ضد قارچ ها و قرص های دهانی کنترل بارداری نیز شرایطی مشابه ایجاد می کنند.
به ندرت، لوپوس می تواند بر روی چشم ها اثر بگذارد و باعث قرمزی دردناک چشم و یا تغییر در بینایی شود. دیگر شرایط مرتبط با بیماری لوپوس
از این رو سلول هایی که باقی می مانند، ترکیباتی از خود تولید می کنند که بر عملکرد سیستم ایمنی تاثیر می گذارد.
دوزهای بالای استروئیدها مانند متیل پردنیزولون اغلب برای کنترل بیماری‌های جدی استفاده می شوند که کلیه‌ها و مغز را درگیر می‌کنند.
دکتر اولیویا، استادیار گروه پزشکی روماتولوژی در دانشکده پزشکی ایکان در کوه سینا ، در مصاحبه ای می گوید : “ما دریافتیم که با در پیش گرفتن بیماری لوپوس به چه معناست درمان های متناسب، عمر بیماران مبتلا به لوپوس طولانی تر خواهد شد.
دارو و تغییر در شیوه زندگی می تواند این عوارض را کنترل کرده و از ایجاد آسیب های دائمی در اندام ها جلوگیری کند. برای رفع این علائم می توان از نزدیک با پزشک متخصص مشورت و راهکار دریافت کرد.
بیو مارکرها در حقیقت پروتئین، آنتی بادی، ژنتیک و سایر عواملی هستند که به پزشک کمک می کنند تا تشخیص دهد که در بدن چه اتفاقی می افتد یا اینکه بدن چگونه به درمان واکنش نشان می دهد.
اکنون بیماری لوپوس شدید، تحت درمان های تهاجمی قرار می گیرد که باعث شده که مردم مبتلا، دیگر از وجود این بیماری یا از نارسایی کلیه نمیرند. با این حال، افراد مبتلا به لوپوس همچنان در معرض خطر بیماری های قلبی هستند.